เล่มสลึง

The Happiest Man

Tsesse, Confucius grandson, wrote the profound truth of a well-ordered life lying somewhere between the extremes. He called the Doctrine of the Half-and-Half.

“It is that the spirit of sweet reasonableness, arriving at a perfect balance between action and inaction, shown in the ideal of a man living in half-frame and semi obscurity; half-lazily active and half actively lazy; not so poor that he cannot pay his rent, and not so rich that he doesn’t have to work a little; who plays the piano/guitar but only well enough for his most intimate friends to hear, and chiefly to please himself; who reads, but not too hard; learns a lot but does not become a specialist; writes, but half of them are thrown away— In short, It is that ideal of middle-class life.”

Lin Yu Tang went ahead and wrote; the happiest man is still the man of the middle-class who has earned a slight means of economic independence, who has done a little, for mankind, and who is slightly distinguished in his community, but not too distinguished. When life is fairly carefree and yet not altogether carefree, that the human spirit is happiest and succeeds best.                                          

June 2, 2022

---

คนที่มีความสุขที่สุด

เมื่อคืนอ่านหนังสือเรื่อง ความสำคัญของการมีชีวิตอยู่ (The Importance of Living) ถึงบทที่ห้า “ใครจะสนุกกับชีวิตได้ดีที่สุด” เทสเซหลานชายขงจื๊อ ได้เขียนถึงความจริงที่ลึกซึ้งของชีวิต เขาเรียกหลักคําสอน Half-and-Half

“ความรู้สึกและจิตวิญญาณมีผลจากความสมดุลย์ระหว่างการทำและการไม่ทำ ซึ่งแสดงให้เห็นในอุดมคติของคนที่ทำบ้างไม่ทำบ้าง เป็นคนที่ไม่จนเกินไปสามารถจ่ายค่าเช่าได้ และไม่รวยถึงขั้นไม่ต้องทํางาน เล่นกีต้าร์ได้เพียงพอที่จะให้ตัวเองฟัง ประมาณได้เท่าๆกับการดำเนินชีวิตของชนชั้นกลางทั่วไป”

หลินยูถังเขียนเสริมเติมว่า คนที่มีความสุขคือคนระดับกลางที่มีรายได้พอดีสามารถมีความเป็นอยู่อย่างอิสระ ได้ทําอะไรเล็กๆน้อยให้กับคนรอบข้าง ใช้ชีวิตค่อนข้างไร้กังวลแต่ไม่ถึงหมดกังวล ทำได้แบบนี้คนคนนั้นจะมีความสุขที่สุดและประสบความสําเร็จ (เพราะไม่ได้หวังมาก)

ชีวิตสอวอก็ประมาณนี้แหละ

๒ มิถุนายน ๒๕๖๕