เล่มสลึง

Lady Kobkul

“Who’re your parents?” was the first sentence Mrs. Kulviwat greeted me when we first met in 1977. Through some uncomfortable of Thai-Chinese aristocracy when a boy dared to date a high society girl, I became her son-in-law a few years later.

I resided in the States but by my profession, an importer, I had to go back and forth to Thailand and stayed with my in-law when I was in Bangkok. With her socializing and benefit for society dinners, we hardly had dinner together. I went to bed long before she got home but she was always up before me. I found her at the desk auditing what had been done the previous days and wrote down notes for the plant supervisors guiding them of what to do the following days. Promptly at 7 am, she went downstairs to greet the two buses load full of workers and bid them good day before the buses headed to the artificial flower factory at the outskirts of Bangkok.

The family time started right after that. At breakfast table, we chatted about things; families, life and business in general. I was amazed and sometimes in awe when hearing about her life, her thinking, especially her business practices. Learning from her by hearing, watching, observing, I could say I just simply followed her trails. And it happened to be quite a clear pathway since Mrs. Kulviwat had paved the ways by always being at the front, regardless of what, where and when.

The pictures is still vividly in me when seeing my in-law hand carried bags of samples off the flight from Bangkok to New York. Well, earthenware was certainly not light for a 60 years old lady to carry on and off an airplane, especially when flying coach. And I didn’t think she did that just to save some money, rather she might just want us to have those samples in good shapes and as quickly as possible.

It seemed she never asked much about what kind of business we wanted to do, but she always did and sometimes even went out of ways to do things to support us. My in-law did everything to help us do business with no concern of how the profit would be. In plain word “Just Do It”.

Mrs. Kulviwat set herself as an example for us to follow. In the process, she opened up another part of me-don’t dare to try.

Rightfully, her official name has been ‘Khun Ying’. The rank, equivalent to Lady was appointed by the King of Thailand. K.Y. Kulviwat lived to 100 years. Her legacy however, will last forever.

Niwat Kitirattragarn

August 5, 2023

Hi Dad,

Thanks for sharing this essay. I remember you telling us the story of meeting her for the first time. It means a lot that you were able to curry her favor even though she didn’t know your parents and you weren’t wealthy like her. I imagine that took a lot of effort and she recognized your dedication to learning from her. In deed she was a great businesswoman and we all owe her a debt of gratitude for her hard work, or perhaps none of us would be where we are today.

Vincent

---

คุณหญิงกอบกุล กุลวิวัฒน์

“พ่อแม่เป็นใคร ทำอะไร” คือประโยคแรกที่คุณกอบกุลทักทายเมื่อเราพบกันครั้งแรกในปี พ.ศ. ๒๕๒๐ อีกไม่กี่ปี เราก็เปลี่ยนเป็นลูกเขยท่าน

เราอาศัยอยู่ที่อเมริกา แต่ด้วยอาชีพนำสินค้าจากเมืองไทยไปขายที่อเมริกา เราต้องไปๆมาๆนิวยอร์ค-เมืองไทยและพักอยู่กับแม่ยายช่วงมากรุงเทพฯ ด้วยความที่ต้องเข้าสังคมและทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม เราแทบไม่ได้กินข้าวเย็นด้วยกันและแม่กอบกุลมักจะกลับหลังเราเข้านอน แต่เธอจะตื่นก่อนเสมอ ทุกเช้าตื่นมาจะเจอแม่ยายที่โต๊ะทำงานตรวจสอบรายงานสิ่งที่ทำไปเมื่อวานและเฃียนสั่งงานให้กับหัวหน้างานเพื่อชี้แนะว่าวันนี้ต้องทำอะไร เวลาเจ็ดโมงเช้าท่านจะลงไปชั้นล่างเพื่อทักทายคนงานที่ทยอยขึ้นรถบัสสองคันก่อนที่รถจะมุ่งหน้าไปยังโรงงานดอกไม้ประดิษฐ์ที่ชานเมืองกรุงเทพฯ

เวลาของครอบครัวเริ่มต้นขึ้นหลังจากนั้น ที่โต๊ะอาหารเราทานข้าวต้มตอนเช้า คุยกันเรื่องต่างๆ ครอบครัว ชีวิต และธุรกิจโดยทั่วไป เราชอบฟังเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิต ความคิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งการดำเนินธุรกิจของท่าน

ภาพยังติดตาตอนที่เห็นแม่ยายกอบกุลถือกระเป๋าตัวอย่างสินค้าลงจากเครื่องบิน ที่บินจากกรุงเทพฯไปให้เราที่นิวยอร์ค ข้างในเป็นกระถางเครื่องปั้นดินเผาด่านเกวียนซึ่งไม่เบาไม่สะดวกเลยสำหรับผู้หญิงวัยกว่า ๖๐ปี โดยเฉพาะเมื่อบินชั้นประหยัด

ดูเหมือนแม่กอบกุลไม่เคยถามด้วยว่าเราอยากทำอะไรอย่างไรแต่เธอจะสนับสนุนเสมอ

แม่ยายกอบกุลทำทุกอย่างเพื่อช่วยลูกหลานทำธุรกิจโดยไม่สนใจว่าผลจะเป็นอย่างไร

จะมีกำไรหรือไม่ พูดง่ายๆ “ทำไปก่อน”

แม่กอบกุลคือแบบอย่างที่ทำให้พวกเรายึดถือปฏิบัติ การได้ใช้ชีวิตติดตามเธอช่วยเปิดโลกทรรศ์อีกส่วนหนึ่งของผม-ไม่กลัวที่จะลอง

ชื่ออย่างเป็นทางการของเธอคือ ‘คุณหญิง’ เป็นยศศักดิ์ที่ได้รับการแต่งตั้งจากในหลวง

คุณหญิงกอบกุล กุลวิวัฒน์มีอายุถึง ๑๐๐ ปี แต่สิ่งต่างที่ท่านทำจะเป็นมรดกตกทอดให้ลูกหลานสืบไป

นิวัตร กิติรัตน์ตระการ

๕ สิงหาคม ๒๕๖๖

พ่อครับ

ขอบคุณที่เขียนเรื่องคุณยาย จำได้ว่าพ่อเคยเล่าให้ฟังเรื่องที่ คุณยายยอมรับทั้งที่พ่อไม่มีอะไร เข้าใจว่าคงต้องใช้ความพยายามและทุ่มเทให้กับงาน

คุณยายเป็นนักธุรกิจหญิงตัวอย่างจริงๆ พวกเราต่างเป็นหนี้บุญคุณและที่มีวันนี้ได้ก็เพราะท่าน วินเซนต์