I didn’t Know How to Talk to Girls
With disbelief, Bob went on and insisted to know when and how that tremble boy who couldn’t even dare to look at the girl faces, become the man who can talk to girls non-stop. Well, I had been in boy schools from junior high to college. Perhaps, I could say that I had got acquainting with only boys in my puberty age.
Things started improving when I continued my study at the Environmental Conservation Program which admitted 15 students; 7 boys and 8 girls. The girls were mostly just graduated and they somehow, called me ‘Daddy’. I didn’t know exactly why they called me by that name and I didn’t bothered to ask. It seemed they trusted me and came to me when they had problems with studies, but mostly everything else including arguing with their boyfriends.
In a summer course, we spent one month in a remote island. As a forester, I was designated to be the leader when surveying the forest, the mountains. And girls wanted to be paired with me. They helped me feel at ease when we were together. I think naturally my confidence, in talking to girls, was built on that. And I’ve been practicing, just to keep my confidence in check.
April 27, 2021
แต่ก่อนจีบผู้หญิงไม่เป็น
ต่อยแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง เพราะเวลาไปไหนมาไหนด้วยกันเราพูดคุยกับคนไม่หยุดไม่ว่าจะคนขายของ ในรถเมล์ รถไฟฟ้า หรือในร้านอาหารที่พึ่งคุยหยอกเล่นกับเด็กเสิร์ฟอาหาร
การที่เพื่อนร่วมชั้นร่วมโรงเรียนมีแต่ผู้ชายตั้งแต่วัยรุ่นคือช่วงมศ.๑ จนกระทั่งเรียนจบมหาวิทยาลัยทำให้เราแทบไม่ได้พูดคุย ทำกิจกรรมหรือไปไหนมาไหนกับเด็กผู้หญิง เรียกว่าพอเข้าใกล้เราก็ทำอะไรไม่ถูก ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่กล้าแม้แต่มองหน้าสาว เรียนจบทำงานได้สองปีก็ไปเรียนต่อที่การบริหารสิ่งแวดล้อมที่มหาลัยมหิดล รุ่นเรามีทั้งหมด ๑๕ คน ผู้ชาย ๗ ผู้หญิง ๘ ส่วนมากมีแต่เพิ่งจบใหม่ เพื่อนผู้หญิงเรียกเราว่า ’ป๋า’ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อาจจะเป็นเพราะเราพูดกับผู้หญิงไม่เป็นเลยพูดอะไรสั้นๆห้วนๆ พวกเธอก็หยอกเราเป็นทำนองว่าหวาดกลัว แล้วพอมีอะไร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน เรื่องเล่นบาส เรื่องซื้อข้าวของหรือแม้แต่ปัญหากับแฟนเขาก็โยนเรื่องมาคุยมาถามเรา
ตอนที่ไปใช้ชีวิตด้วยกันที่เกาะตะรุเตา เราถูกจัดให้เป็นหัวหน้านำทางในการสำรวจป่าสำรวจเขา ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่อยู่บนเกาะ มีแต่พวกเราเพียงไม่กี่คน (สมัยเมื่อ ๔๕ ปีที่แล้ว คนพอจะรู้จักชื่อเกาะตะรุเตาแต่ไม่มีใครไป เพราะการเดินทางลำบากและอันตราย) สาวๆต่างเข้ามาใกล้ชิดสนิทสนมช่วยเหลือเราในทุกเรื่อง เรียกได้ว่าทุกเช้าจะมีคนมาจองเดินเป็นคู่ไปกับเราเพื่อจะได้มีคนนำในการสำรวจของวันนั้น สิ่งเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ละมังที่ค่อยๆเติมความรู้สึกดีๆให้ตัวเรา ความมั่นใจจึงเกิดตามมา
๒๗ เมษายน ๒๕๖๔