เล่มสลึง

โตกว่าชาวบ้าน

“นิวัตรคงเป็นนักอ่าน”

เพื่อนเกษตรทักท้วงมาในไลน์ ไม่รู้จะคุยตอบกลับไปยังไงดี เพราะเขาคงไม่เชื่อถ้าเราบอกว่า เราเองเพิ่งเริ่มอ่านหนังสือไม่นานมานี้เอง คืองี้ ทางกลุ่มเกษตรปกติก็คุยไปแชทมาเรื่องทั่วไป ส่วนมากก็เรื่องไม่เป็นเรื่อง บางคนก็ตั้งหน้าตั้งส่งคลิปจิปาถะ เมื่อสามสี่วันที่แล้วมีคนส่งคลิปเรื่องราวมองโกล ก็มีคนถามมาว่า ตกลงเจงกิสข่านเป็นคนอย่างไรแน่ ทารุณโหดร้ายฆ่าไม่เลือก หรือ…

คุยกันไปแชร์กันมา เพื่อนคนนึงก็เกริ่นถึงที่เคยคุยกับเสมียนสาวเชื้อมองโกลที่คอร์แนลว่า  คนมองโกลสมัยโน้น (ช่วงเจงกิสข่านก็ ๑,๔๐๐ กว่าปีแล้ว) กับสมัยนี้แตกต่างกันอย่างไร

‘It’s poetic.’  สาวเจ้ายิ้มเล็กๆตอบมา

เราเลยแจมไปว่า ‘คนนี้อาจจะมีเชื้อแขกขาว คงสวยทีเดียวนะ’

“ทำไมนิวัตรรู้” เพื่อนคนเดิมถามกลับมาทันที

ก็เข้าทางเราจึงบอกเขาไปว่า เจงกิสข่านไม่รู้หนังสืออ่านไม่ออกแต่เป็นกษัตริย์ที่ออกกฎหมายมากที่สุด ทั้งนี้เพราะข่านผู้พิชิตท่านนี้รวบรวมคนเก่งมาช่วยงาน เช่น งานด้านวิศวกรรมก็เสาะหามาจากจีน งานด้านหนังสือภาษาก็ได้เปอร์เซียพวกแขกขาวมาช่วย และเจงกิสข่านสนับสนุนให้ลูกๆแต่งงานกับสาวเชื้อชาติอื่น ก็ที่กุบไลข่านขึ้นเป็นข่านได้เพราะแม่ช่วยวางแผน แม่คนเก่งนี้เป็นสะใภ้ของเจงกิสข่านที่เป็นชาวเปอร์เซีย…เพื่อนจึงสรุปว่าเราชอบอ่าน

ที่บ้านมีหนังสือที่อ๋อยซื้อไว้อ่านเยอะร่วมร้อยกว่าเล่ม แต่เราอ่านเพียงไม่กี่เล่ม บางเล่มอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก เจงกิสข่านก็เป็นหนึ่งในนั้น เอาเป็นว่า เราอ่านน้อยแต่ถึงเวลาก็ดึงเอาความรู้

(ที่น้อยนิด) ออกมาใช้ได้

ก็เหมือนกับเราโตช้าทางด้านการอ่านหนังสือ แต่ก็ไม่เป็นไรนี่ ว่าไปแล้วเทนนิสก็เหมือนกัน กว่าเราจะได้จับไม้เทนนิส หลายคนที่ตีมาตั้งแต่เด็กก็เริ่มหมดความสนใจเลิกตีเทนนิสไปแล้ว แต่พอเราได้เริ่มหัดเล่นที่ Oregon State University เมื่อ ๔๕ ปีที่แล้ว เราก็เล่นมาตลอดและยังอยากตีเทนนิสทุกครั้งที่มีโอกาส

“We can do no great things ~ only small things with great love.”
-Mother Teresa

๑๕ สิงหาคม ๒๕๖๕